Mosasauriërs waren zeereptielen, nauw verwant aan hagedissen en slangen. Zo’n 95 miljoen jaar geleden kregen hun voorouders, aanvankelijk echte landrotten, het steeds beter naar hun zin in het water, en binnen een paar miljoen jaar tijd pasten ze zich aan aan een volledig aquatisch bestaan. Tijdens de laatste 25 miljoen jaar van het Krijttijdperk zien we bij de evolutie van de mosasauriers de ontwikkeling van een brede verzameling aanpassingen, aanpassingen die ze in staat stelden om een heel breed palet aan niches is het ecosysteem van de Krijtzee in te nemen. Tegen het eind van het Krijt hadden de mosasauriërs zich wereldwijd gevestigd als top-vleeseters in de zee.

In heel Noordwest-Europa en ook nog ver daarbuiten, staat de omgeving van Maastricht bekend als een dorado voor verzamelaars van fossielen. Ook wetenschappelijk gezien kent het gebied een rijke traditie; al enkele eeuwen worden er Zuid-Limburgse fossielen beschreven. Nog steeds worden er nieuwe soorten ontdekt, zelfs in een zo opvallende groep als de zeeëgels. Sinds het laatste overzicht (1965) is hun aantal bijna verdubbeld. Omdat de literatuur over Zuid-Limburgse zeeëgels voor een groot deel slecht toegankelijk is, valt het veel verzamelaars moeilijk hun vondsten op naam te brengen.

Laat-kretaceische maashagedissen staan de laatste tijd weer volop in de belangstelling. Toch blijken er nog heel wat haken en ogen te kleven aan de naamgeving van deze vraatzuchtige rovers, die zich 65-70 miljoen jaar geleden aan de top van de voedselketen bevonden. Recente vondsten van zowel losse tanden en wervels alsook samenhangende resten, gedaan in de diverse groeves en ontsluitingen, hebben een revisie mogelijk gemaakt. Daarbij is een aantal soorten herkend die nieuw zijn voor het gebied; deze worden hier voorgesteld. Alle mossasaurier-soorten worden beschreven en hun tanden afgebeeld.

Eric Mulder, als bioloog verbonden aan Museum Natura Docet in Denekamp, doet al meer dan 25 jaar onderzoek naar de fossielen uit het Maastrichtse Krijt. Vooral de fossiele tetrapoden hebben zijn speciale aandacht. Op 24 juni jl. verdedigde hij zijn proefschrift over de reptielen uit het Maastrichtse Krijt, dat in de serie ‘Publicaties van het Natuurhistorisch Genootschap in Limburg’ is verschenen. Het zwaartepunt in zijn proefschrift ligt op de fossiele reuzenzeeschildpadden, die ruim 65 miljoen jaar geleden in de tropische zee van Maastricht leefden.